2 دی 1387 / 23 ذی الحجه 1429 / 22 دسامبر 2008

پس از اولتيماتوم دولت روس مبني بر اخراج مستشار اقتصادي بيگانه از ايران و نپذيرفتن مجلس، قواي روس به آذربايجانِ ايران يورش برده و دست به قتل عام و كشتار مردم زدند. در اين ميان و در حالي كه روسيه تهديد به حمله به پايتخت نموده بود، در روز دوم دي‏ماه 1290 ش، يك مجلس عالي و فوق‏العاده مشتمل بر نمايندگان مجلس شوراي ملي، وزرا، رجال، اعيان و اشراف و مقامات مملكتي در دربار تشكيل شد و جريانات اخير را كه بين دولت ايران و روسيه پيش آمده بود بررسي كردند. در اين جلسه، وثوق‏الدوله وزير خارجه، از رويه مجلس نسبت به ردّ اولتيماتوم روسيه سخت انتقاد كرد و خواهان نرمش در برابر تهديدات روسيه گرديد. پس از اين سخنراني تصميم به انحلال مجلس گرفته شد ولي نمايندگان سعي كردند در برابر ديكتاتوري ناصرالملك، نايب السلطنه و لجام‏گسيختگي صمصمام السلطنه نخست وزير مقاومت كنند كه كاري از پيش نبردند. در اين ميان با آن كه دولت ايران، اولتيماتوم را پذيرفت و شوستر آمريكايي را از خزانه‏داري كل كشور معزول گردانْد، باز، روس‏ها دست از شرارت و آدم‏كشي و قتل و غارت برنداشتند و پس از آن كه تبريز را در اول دي ماه اشغال كردند، اقدام به اعدام ثقة الاسلام تبريزي از علماي بزرگ تبريز و ديگران نمودند و حكومت آذربايجان را به طور كلي در اختيار گرفتند. دولت هراسناك صمصام‏السلطنه، با پذيرش تهديدات روسيه، هم راه را براي دخالت بيشتر روس‏ها بازگذاشت و هم اقتدار ملي را فداي مصالح گروهي نمود.
در دوم دي ماه 1357 ش، ده‏ها تن از استادان دانشگاه‏ها در اعتراض به دخالت نظاميان رژيم شاه در امور دانشگاه‏ها و تعطيل شدن كلاس‏هاي درس به دستور حكومت نظامي، ساختمان وزارت علوم را تصرف كرده و در آن تحصّن كردند. در اين تحصن، استادان دانشگاه‏ها خواستار از سرگرفته شدن تدريس و بيرون رفتن نظاميان از دانشگاه‏ها شدند. اين اعتراض، با شهادت استاد نجات‏اللهي در پنجم دي ماه، بُعد ديگري يافت و گستره انقلاب را وسعت بخشيد.
« ابوالحسن مسعودي» مورخ مشهور و دانشمند مسلمان بدرود حيات گفت. او از علماي برجسته قرن چهارم هجري قمري و از اهالي بغداد بود . اين مورخ گرانقدر سفرهاي متعددي كرد به آذر بايجان، گرگان، شام ، فلسطين ، هند و چين و جزاير ماداگاسكار ودر هر يك از اين سفرها به دانش خود افزود . وي همچنين مدتي از عمر خويش را در مصر اقامت گزيد . از آثار بي شمارابوالحسن مسعودي «مُروجُ الذَّهَب، تَنبيهَ الاَسراف و حَدائِقُ الَاذهان في اَخبارِ بَيتِ النَّبي (ع)» را مي توان نام برشمرد.
« ابوالحسن جرجاني» اديب و فقيه شافي در ري درگذشت و پيكرش در جرجان به خاك سپرده شد . او در ايام جواني به اتفاق برادرش به نيشابور رفت و از اعلماي آن ديار حديث شنيد . جرجاني از همين زمان به كسب علم و ادب و مسافرت و بهره گيري از تاريخ وقت ودانشمندان عصر خود پرداخت وعاقبت در زمره بزرگان درآمد . او كه جامع بين فقه شافي و كلام مقولي بود بارها به مقام قضايي گرگان يا جرجان گمارده شد و سرانجام به قاضي انقضاتي وي منصوب شد شايان توجه است كه جرجاني در خوشنويسي تبحر داشت بطوري كه بعضي از مورخان وي را در هنر خوشنويسي و شعر و نثر هم سنگ ابن مُقلِه و جاخط دانسته‎اند.« كتابهاي تفسير قرآن و تهذيب التّاريخ» از جمله آثار اين اديب گرامي است.
حاج شيخ عباس بن محمدرضا بن ابي‏القاسم قمي، از افاضل علماي قرن چهاردهم هجري قمري و از محدثين برجسته و آگاه شيعه به شمار مي‏آيد. پس از تحصيلات مقدماتي خويش در قم، در سال 1316 قمري عازم نجف اشرف گرديد و از محضر حاج ميرزا حسين نوري استفاده كرد و در تأليفات استادش مساعدت نمود. پس از فوت استاد، به قم عزيمت كرد و در همان جا به انجام وظايف ديني و تاليف كتاب‏هاي ارزنده پرداخت. ايشان درطول عمر خويش ده‏ها كتاب كه هر يك در جاي خود قابل تامل و تعمق مي‏باشد ارايه نمود. از جمله آثار ايشان، كتاب مَفاتيح‏الجَنان است كه مشتمل بر ادعيه و زيارات معصومين(ع) مي‏باشد و در خانه‏ي هر فرد شيعي در كنار قرآن و نهج‏البلاغه قرار گرفته است. از ديگر آثار شيخ عباس قمي مي‏توان به كتاب‏هاي الاَنوارُ البَهيَّة في تَواريخُ الحُجَج الالهيَّة، الباقياتُ الصّالِحات في الاَدعِيَةِ وَ الصَّلواتِ المُستَحَبّات، سَفينَةُالبِحار و مَدينَةُ الْحِكَمْ و الاثارْ، غايَةُالْمَرام في مَناقِبُ المُرْتَضَويه و مَنازِلُ الاخِرَه اشاره نمود. محدث قمي سرانجام پس از عمري تلاش و خدمت به اسلام و مسلمين و تحمل سختي‏ها و مرارَت زمان به ويژه در اواخر عمر كه مصادف با توطئه‏هاي دشمنان اسلام و دين زدايي رضاخاني بود، در ذي‏الحجّه‏ي سال 1359 ق در 65 سالگي بدرود حيات گفت و پس از تشييع، در صحن مطهر امام علي(ع) در جوار استادش مرحوم حاج ميرزا حسين نوري به خاك سپرده شد.
آيت اللَّه حاج شيخ مرتضي نجفي بروجردي، از علماي برجسته‏ي نجف اشرف، پس از اقامه‏ي نماز جماعت در مسجدي در نجف اشرف توسط عمال رژيم بعث عراق به شهادت رسيد. گروه‏هاي مخالف اين رژيم با توجه به سابقه‏ي بدرفتاري و دشمني سران بغداد با روحانيون شيعه، رژيم عراق رامسؤول ترور آيت اللَّه بروجردي دانسته و آن را محكوم كردند. با اين حال دو ماه بعد، آيت‏اللَّه غروي يكي ديگر از علماي نجف نيز به شهادت رسيد.
رالف امرسون ازنويسندگان و فيلسوفان آمريكايي درگذشت. او فارغ التحصيل دانشگاه‎ هاروارد و مدرس همين مركز دانشگاهي بود. امرسون بعد ازسفري طولاني به اروپا و مطالعه آثارادبي كشورهاي اروپايي نخستين اثرخود به نام طبيعت را نوشته. اين كتاب درباره فلسفه ايده آليستي و ضد فلسفه‎ مادّي اِمريكا بود. امرسون دردانشگاه سخنراني‎هاي بسياركرد و يكبار اظهار داشت. راه رستگاري را بايد درنفس خود جستجو كنيم. سخنان امرسون مسيحيان اِمريكا را خشمگين ساخت بطوريكه پس از اين سخنرانيها امرسون به مدت30سال ازورود به هاروارد ممنوع شد. امرسون نخستين اديب اِمريكايي است كه با ادبيات غني ايران آشنا شد و شخصيت‎هاي برجسته ادبي كشورمان همچون حافظ، مولوي، سعدي و خيام را به غريبان معرفي كرد.
انگلستان و فرانسه با خارج كردن نيروهاي خود از منطقه كانال سوئز به تجاوزات خود به اين منطقه خاتمه دادند. بعد از حملات رژيم اشغالگر قدس به شبه جزيره سينارو تخريب بسياري ازتأسيسات بندري كانال سوئز دو دولت انگليس و فرانسه نيزعليه مصرعمليات مشترك خود را آغازكردند. آنان كه ازملي شدن كانال سوئز بدستورمجال عبدالناصررئيس جمهورمصرناخشنود بودند همزمان به اين كشور حمله كردند. اين ماجرا با وساطت سازمان ملل خاتمه يافت.
پس از حمله رژيم صهيونيستي به شبه جزيره سينا، تهاجم هوايى مشترك فرانسه و انگليس عليه مصر نيز در اوايل نوامبر سال 1956م آغاز شد كه در نتيجه اين حملات، بسياري از تاسيسات بندري كانال سوئز تخريب شد. دليل اصلي اين حملات كه بعدها به جنگ كانال سوئز معروف گرديد، اعلام ملي شدن اين كانال توسط جمال عبدالناصر رئيس جمهور وقت مصر بود. تجاوز نيروهاي انگليس و فرانسه و اسرائيل به خاك مصر در سراسر جهان با نفرت و انزجار روبرو شد و حتي در خود فرانسه و انگليس هم مخالفت‏هاي شديدي را برانگيخت. نيروهاي متجاوز سرانجام تحت فشار افكار عمومي جهان، به تصميمات سازمان ملل متحد گردن نهاده و عمليات نظامي عليه مصر را متوقف ساختند. پس از آن، نيروهاي حافظ صلح سازمان ملل متحد از روز پانزدهم نوامبر 1956م در طول كانال سوئز مستقر شدند و عمليات تخليه نيروهاي متجاوز از خاك مصر، پنجاه روز پس از آغاز تهاجم آنان، تا روز 22 دسامبر 1956م پايان يافت.
كورْتْ والْدْهايْمْ، چهارمين دبير كل سازمان ملل متحد در 21 دسامبر 1918 م درجنوب اتريش به دنيا آمد. وي در دانشگاه ويِن تحصيل نمود و در سال 1945م به عنوان ديپلمات وارد وزارت خارجه اتريش شد. والدْهايْم از آن پس به ترتيب در پُست‏هاي سفير اول اتريش در پاريس، ناظر در سازمان ملل، سفير اتريش در كانادا، سفير اتريش در سازمان ملل و وزير امور خارجه اتريش خدمت كرد و از 22 دسامبر 1971 م، در سن 53 سالگي براي يك دوره پنج ساله به دبير كلي سازمان ملل متحد منصوب شد. وي كار خود را در اين پست از اول ژانويه 1972م آغاز كرد و در سال 1977م مجدداً در سمت خود ابقا گرديد. در مورد والدهايم مي‏توان گفت زني كه والدهايم به عنوان دبيركل سازمان ملل متحد انتخاب شد، صهيونيست‏ها همواره با تبليغات عليه او كوشيدند تا چهره ضد صهيونيستي وي را مخدوش سازند. حمله نظامي سال 1982 نيروهاي رژيم صهيونيستي به جنوب لبنان با واكنش شديد والدهايم روبرو شد و كشتار صبرا و شتيلا و قتل‏عام آوارگان فلسطيني در اين دو اردوگاه، به شدت از جانب والدهايم محكوم گرديد. والدهايم با سخنان و موضع‏گيري‏هاي ضد صهيونيستي خود، اسرائيلي‏ها را اشغال‏گران‏ي معرفي كرد كه با زور سرنيزه، خانه‏هاي فلسطينيان را غصب كرده‏اند. والدهايم در مقايسه با دبيركل‏هاي پيشين سازمان ملل، از درايت سياسي بيشتري برخوردار بود و در طول ده سال دبير كلي سازمان ملل، نسبت به بحران‏هاي سياسي جهان بيش از ساير رؤساي قبلي اين سازمان به افكار عمومي مردم جهان توجه داشت. در زمان او، ياسر عرفات رهبر سازمان آزادي بخش فلسطين براي نخستين بار در طول عمر سازمان ملل توانست در سال 1974م وارد جلسه مجمع عمومي اين سازمان شود. به همين سبب صهيونيست‏ها در بهار 1986م تبليغات فراواني عليه والدهايم به راه انداختند تا مانع از موفقيت او در انتخابات رياست جمهوري اتريش شوند. با اين حال، علي رغم تبليغات گسترده صهيونيست‏ها در سطح جهان، والدهايم به رياست جمهوري اتريش رسيد. پيروزي والدهايم در اين انتخابات، يك شكست سياسي بزرگ براي صهيونيسم جهاني و امريكا محسوب شد. او در دوران مسئوليت خود در اتريش، همچنان زير هجوم تبليغاتي گسترده قرار داشت، به گونه‏اي‏ي‏كه حتي كشورهاي اروپايى زير فشار لابي صهيونيست‏ها، از دعوت كورت والدهايم به كشورهايشان خودداري مي‏كردند. والدهايم در 27 ژانويه 1982م در مراسم باشكوهي، مدال صلح سازمان ملل را به پاس تلاش‏هاي مداومش در راه صلح و امنيت جهاني دريافت كرد. والدهايم در نهايت در انتخابات سال 1992م از رقيب انتخاباتي خود شكست خورد و پس از نزديك به پنجاه سال، از فعاليت‏هاي سياسي كناره‏گيري كرد.
مجمع الجزاير مارشال در منطقه اقيانوسيه قرار دارد و مساحتي حدود يك ميليون كيلومتر مربع از آب‏هاي اقيانوس آرام را دربرگرفته است. اين مجمع الجزاير به عنوان يك كشور، از دو رشته جزاير به نام‏هاي راتاك و راليك تشكيل شده است. در قرن شانزدهم، دريانوردان اسپانيايى، اين جزاير را كشف نمودند و استعمارگران اسپانيا بيش از سه قرن آن را در اختيار داشتند. از سال 1850 نفوذ آلمان نيز در اين مناطق آغاز شد اما در جريان جنگ اول جهاني، جزاير مارشال به تصرف ژاپن درآمد. جامعه ملل نيز در سال 1920م قيموميت اين جزاير را به ژاپن واگذار نمود. جزاير مارشال در جنگ جهاني دوم، به تصرف نيروهاي امريكا درآمد و سازمان ملل نيز قيموميت امريكا را تأييد نمود. از سال 1965م تمايلات استقلال‏طلبانه در اين جزاير رو به گسترش نهاد. در سال 1979م اين كشور صاحبِ دولتي خود مختار گرديد و در اولين روز ماه مه همان سال قانون اساسي آن تصويب شد تا اينكه جزاير مارشال در 22 دسامبر 1990 به استقلال دست يافت. با اين حال تعدادي از جزاير اين كشور به علت انجام آزمايشات هسته‏اي، دفن زباله‏هاي هسته‏اي و انهدام گازهاي سمّي در آن، غيرقابل سكونت گشته و بسياري از ساكنان بومي آن دچار بيماري‏هاي گوناگون شده‏اند. مساحت خشكي‏هاي جزاير مارشال حدود 181 كيلومتر مربع است كه بيش از 51 هزار نفر را در خود جاي داده است. پيش‏بيني شده است جمعيت آن تا سال 2020 به حدود 70 هزار نفر بالغ گردد. پايتخت اين كشور، ماجورو و شهر مهم آن، ابيه است. حدود 90 درصد مردم اين جزاير نژاد بومي داشته و دين اكثريت آن‏ها مسيحي مي‏باشد، گرچه مذاهب بومي نيز رواج دارد. واحد پول جزاير مارشال دلار امريكاست و نوع حكومت آن جمهوري با دو مجلس قانون‏گزاري است. هم‏چنين اول ماه مه، سال‏روز تصويب قانون اساسي جزاير مارشال، به عنوان روز ملي اين كشور نام‏گذاري شده است.
پس از وقايع يازدهم سپتامبر 2001م در امريكا، تهاجم نظامي نيروهاي امريكا و انگليس به افغانستان شروع شد و بمباران هوايى شهرهاي افغانستان و مراكز تسليحاتي و آموزشي گروه طالبان و گروه القاعده در خاك اين كشور آغاز گرديد. در پي چندين هفته بمباران و موشك باران هواپيماهاي امريكايى و انگليسي، نيروي جبهه متحد شمال به سمت كابل پيشروي كرده و اين شهر را آزاد كردند. از اين پس گفتگوهايى تحت نظارت سازمان ملل و با حضور چهار گروه عمده افغان براي به دست گرفتن قدرت در افغانستان در شهر بن آلمان صورت گرفت تا اين‏كه دولت موقت اين كشور در 22 دسامبر 2001م، به سرپرستي حامد كرزاي زمام امور افغانستان را در دست گرفت. بعد از روي كار آمدن دولت موقت، ادامه حكومت كرزاي، در همايش سران افغانستان، موسوم به لوي جرگه كه در 13 ژوئن سال بعد برگزار گرديد، مورد تأييد قرار گرفت. يكي از وظايف اين دولت ايجاد امنيت و فراهم آوردن شرايط مناسب جهت برگزاري انتخابات و تعيين دولت رسمي اعلام گرديد. اما ادامه حضور بيگانگان و به ويژه نيروهاي اشغال‏گر امريكايي باعث شد تا مردم افغانستان، تحقق دموكراسي در اين كشور را غيرممكن بدانند. چندي پس از آن، قانون اساسيِ افغانستان به تصويب رسيد و در روز 9 اكتبر 2004م، انتخابات رياست جمهوري افغانستان در فضايي مبهم و به نفع كرزاي صورت گرفت. (ر.ك: 8 اكتبر)